Λύση: Οδηγίες για την ερμηνεία της συγκέντρωσης της ουρίας στο πρόβειο γάλα

Ανάγκη / πρόβλημα: Επίπεδα ουρίας στο γάλα (μη ισορροπημένη αναλογία ενέργειας / πρωτεΐνης στη διατροφή)

Περιγραφή:

Η ουρία είναι μια αζωτούχος ένωση που απαντάται στο αίμα, στο γάλα και στα ούρα των μηρυκαστικών, η οποία σχηματίζεται στο ήπαρ, κυρίως από την αμμωνία που παράγεται από τη ζύμωση των πρωτεϊνών της τροφής στη μεγάλη κοιλία. Με αυτόν τον τρόπο, τα ηπατικά κύτταρα μετατρέπουν μια τοξική ένωση, την αμμωνία σε μία μορφή που δεν είναι τοξική, την ουρία. Αυτός ο μετασχηματισμός, ωστόσο, συνεπάγεται ενεργειακό κόστος για το ζώο, το οποίο αυξάνεται με την αύξηση της συγκέντρωσης της ουρίας στο αίμα και στο γάλα, οι οποίες σχετίζονται μεταξύ τους.

Η συγκέντρωση της ουρίας στο γάλα είναι ένας δείκτης τόσο του ποσοστού πρωτεΐνης στη διατροφή, όσο και του λόγου πρωτεΐνης προς ενέργεια στη διατροφή.. Είναι επίσης ένας περιβαλλοντικός δείκτης: στην πραγματικότητα, καθώς αυξάνεται το επίπεδο της ουρίας στο γάλα, αυξάνεται η απέκκριση του Ν στα ούρα.

Γενικά, η χορήγηση σιτηρεσίου υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη προκαλεί αύξηση της συγκέντρωσης της ουρίας στο γάλα. Ακόμη και σιτηρέσια που είναι ισορροπημένα ως προς την πρωτεΐνη, αλλά δεν καλύπτουν τις ανάγκες των ζώων σε ενέργεια μπορεί να οδηγήσουν σε υψηλές συγκεντρώσεις ουρίας. Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη κατάσταση για το ζώο και η πιο επιβλαβής για το περιβάλλον, επειδή περιλαμβάνει απελευθέρωση Ν, χωρίς κανένα παραγωγικό όφελος.

Η συγκέντρωση της ουρίας στο γάλα εξαρτάται και από άλλους διατροφικούς παράγοντες: τείνει να αυξάνεται με την αποδόμηση των πρωτεϊνών στη μεγάλη κοιλία και μειώνεται όταν η διατροφή παρουσιάζει υψηλή περιεκτικότητα σε τανίνες (πολυφαινόλες), ιδιαίτερα συμπυκνωμένων τανινών. Σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, η μείωση της ουρίας μπορεί να σχετίζεται εν μέρει με τη μείωση της πεπτικότητας της πρωτεΐνης.

Σε περιπτώσεις σιτηρεσίων υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες ή χαμηλής ενέργειας, η ικανότητα αποτοξίνωσης της αμμωνίας στο ήπαρ μπορεί να είναι ανεπαρκής: αυτό είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο κατά την περίοδο της αναπαραγωγής, επειδή η αμμωνία είναι τοξική για τα έμβρυα.

Εφαρμογή:

Για να καθορίσουμε τις τιμές-στόχους της συγκέντρωσης της ουρίας στο γάλα, πρέπει να λάβουμε υπόψη το φυσιολογικό στάδιο και το επίπεδο παραγωγής των ζώων.

Φυσιολογικό στάδιο:

1. προβατίνες στις αρχές έως τα μέσα της γαλακτοπαραγωγής;
2. προβατίνες στο τελευταίο στάδιο γαλακτοπαραγωγής (περίοδος οχειών).

Στάδιο γαλακτοπαραγωγής από αρχή έως μέση

Ενδεικτικές τιμές ουρίας στο γάλα (mg/100 ml) σε ομοιογενείς ομάδες fως προς την γαλακτοπαραγωγή και το σωματικό βάρος.

Σε μη ομοιογενείς ομάδες, το επίπεδο της ουρίας στο γάλα μπορεί να είναι μεγαλύτερο κατά 5 mg / 100 ml, προκειμένου να αποφευχθεί ο υποσιτισμός των πιο παραγωγικών προβάτων. Αυτά τα «αυξημένα» επίπεδα ουρίας μπορούν να γίνουν αποδεκτά ακόμη και για ομοιογενείς ομάδες προβατίνων υψηλής παραγωγής στα αρχικά στάδια της γαλακτοπαραγωγής, λόγω της κινητοποίησης των αποθεμάτων των πρωτεϊνών που χρησιμοποιούνται για τη σύνθεση της ηπατικής γλυκόζης.

Αντίθετα, τιμές χαμηλότερες από 5 mg / 100 ml, σε σύγκριση με εκείνες που αναφέρονται στον πίνακα, είναι αποδεκτές μόνο εάν εξασφαλιστεί ότι καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες των ζώων σε πρωτεΐνη (100%).

Κατά τη διαμόρφωση του σιτηρεσίου των προβατίνων γαλακτοπαραγωγής, δεν αρκεί να λαμβάνετε υπόψη μόνο το επίπεδο παραγωγής και η συγκέντρωση της ουρίας στο γάλα, αλλά και άλλοι δείκτες (π.χ. συνεκτικότητα και χρώμα των κοπράνων)

1. Τελευταίο στάδιο γαλακτοπαραγωγής (περίοδος οχειών).

Η συγκέντρωση της ουρίας στο γάλα πρέπει να είναι 30-40 mg / 100 ml. Συγκεντρώσεις ουρίας γάλακτος άνω των 45-50 mg / 100 ml κατά την περίοδο των φυσικών οχειών ή κατά την τεχνητή σπερματέγχυση μπορούν να οδηγήσουν σε εμβρυϊκή θνησιμότητα. Σε αυτή τη φάση πρέπει να αποφεύγονται υψηλά επίπεδα ουρίας, λόγω έλλειψης ενέργειας στη διατροφή..

Συμβουλή:

Έλεγχος (ανά 2 μήνες) της ουρίας στο συνολικό γάλα της εκτροφής από αξιόπιστο εργαστήριο. Όταν είναι δυνατόν, ελέγξτε την ουρία γάλακτος στις διάφορες ομάδες που διαμορφώνονται ανάλογα με την γαλακτοπαραγωγή.