Τα αειφορικά συστήματα βόσκησης συχνά περιλαμβάνουν την καλλιέργεια και χρήση ψυχανθών με σκοπό τη μείωση της χρήσης λιπασμάτων και συμπληρωμάτων, χάρη στην υψηλή διατροφική τους αξία. Ωστόσο, η ενσωμάτωση ψυχανθών σε υψηλή αναλογία στη διατροφή των προβάτων μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την ισορροπία μεταξύ ενέργειας και πρωτεΐνης, και ως εκ τούτου να αυξήσει την απελευθέρωση Ν στο περιβάλλον μέσω των ούρων, των κοπράνων και του γάλακτος. Η βόσκηση μη ώριμων βοσκότοπων (χειμώνα-άνοιξη) που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες (>25%) και χαμηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και τανίνες οδηγεί σε υψηλά επίπεδα ουρία στο γάλα (>50mg/100ml). Το ίδιο ισχύει όταν σε λιβάδια εφαρμόζεται αζωτούχος λίπανση, το οποίο πρέπει να αποφεύγεται. Από την άποψη αυτή, οι βοσκές και οι λιμώνες πρέπει να παρακολουθούνται για την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη μέσω προσδιορισμού της περιεκτικότητάς της. Προκειμένου να διατηρηθεί το επίπεδο της ουρίας του γάλακτος στα βέλτιστα επίπεδα, το σιτηρέσιο πρέπει να καταρτίζεται με περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και ενέργεια σύμφωνα με τις διατροφικές ανάγκες των ζώων. Πρέπει να αποφεύγεται η χορήγηση σιτηρεσίων με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και κατ’ επέκταση η πρόσληψη πρωτεΐνης σε υψηλά επίπεδα, γιατί η περίσσεια πρωτεΐνης ή μη απορροφηθείσα πρωτεΐνη θα αποβληθεί με τη μορφή ουρίας μέσω των εκκρίσεων του ζώου (γάλα, ούρα, κόπρανα). Διατροφή πλούσια σε ευδιάλυτες πρωτεΐνες στη μεγάλη κοιλία, η οποία δεν περιέχει επαρκείς ποσότητες μη-δομικών ευδιάλυτων υδατανθράκων (κυρίως άμυλο), όπως οι πρώιμου σταδίου χορτονομές, έχουν ως αποτέλεσμα αυξημένη συγκέντρωση ουρίας στο γάλα. Η μέτρηση του επιπέδου της ουρίας στο γάλα είναι εύκολο να εφαρμοστεί στο ποίμνιο με εμπορικά διαγνωστικά κιτ. Το ποίμνιο πρέπει να παρακολουθείται τακτικά (τουλάχιστον μία φορά τον μήνα) για τα επίπεδα ουρίας στο γάλα κατά τη διάρκεια της γαλακτοπαραγωγής είτε για κάθε ζώο ξεχωριστά, είτε από έναν αντιπροσωπευτικό αριθμό ζώων, είτε από την παγολεκάνη (πιο τακτικά). Συνιστάται να λαμβάνονται δείγματα από όλα τα αρμέγματα της ημέρας. Σε περίπτωση που πρακτικά δεν είναι δυνατόν τα δείγματα θα πρέπει να λαμβάνονται πάντα από το ίδιο άρμεγμα. Όταν βρεθούν υψηλά επίπεδα ουρίας (>50mg/100ml) θα πρέπει να προστεθούν στη διατροφή των ζώων δημητριακοί καρποί και ζωοτροφές με υψηλό ποσοστό ινωδών ουσιών (πχ άχυρο) και το σιτηρέσιο των προβατίνων θα πρέπει να ελεγχθεί ως προς την περιεκτικότητα σε ενέργεια και πρωτεΐνη και να διορθωθεί βάση των αναγκών συντήρησης και γαλακτοπαραγωγής. Εφόσον, το σιτηρέσιο διορθωθεί επαναπροσδιορίζονται τα επίπεδα της ουρίας μετά από 2-3 εβδομάδες. Η νέα τιμή αποτελεί πλέον την τιμή-στόχο τη εκτροφής. Τα υψηλά επίπεδα ουρίας (>60mg/ml) θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αλκάλωση, αναπαραγωγικές διαταραχές, καθώς και σε αποβολές. Ως εκ τούτου, η βελτιστοποίηση της χρήσης της ουρίας του γάλακτος ως εργαλείο διαχείρισης, ακόμα και κατά τη διάρκεια της περιόδου βόσκησης, θα μπορούσε να μειώσει τις απώλειες Ν στο περιβάλλον, διατηρώντας παράλληλα την παραγωγικότητα των ζώων και εξασφαλίζοντας την υγεία του.